در يكى از روزها، مسلماني به محضر امام سجّاد  وارد شد و عرضه داشت :
اى پسر رسول خدا! در فلان مجلس با جمعى از دوستان نشسته بوديم ، كه شنيديم شخصى نسبت به شما ناسزا مى گفت و توهين مى كرد و در بين صحبت هاى ناپسندش گفت: علىّ بن الحسين عليهمالسّلام گمراه و بدعت گذار است .
امام فرمود: تو حقّ مجلس و همچنين حقّ كسانى را كه با تو هم صحبت بودند، رعايت نكردى، چون سخنانى كه در آن مجلس مطرح شده بود، امانت بود، و تو آنها را فاش كردي!؟
و تو حقّ مرا هم رعايت نكردى ، چون چيزى كه من از ديگران نسبت به خود نمى دانستم ، فاش كردى.آيا نمى دانى كه مرگ در كمين است ؟و بعد از آن بايد در پيشگاه خدا پاسخگو باشيم؟
پس سعى كن هميشه از سخن چينى و غيبت پشت سر ديگران اجتناب و دورى كنى .

احتجاج طبرسى : ج 2، ص 145، ح 183.با تلخيص