تو بهترین دوست من هستی. نزدیک ترین کس به من و موجودی که حضورش را احساس می کنم. همه چیز را در مورد تو می دانم. خوب می شناسمت و با تمام وجودم درکت می کنم.

چه قدر مثل خودم هستی، هم شکل و هم عقیده من. شاید به همین دلیل است که تا این حد دوستت دارم و این قدر هوایت را دارم.

مواظبت هستم و یک لحظه از خودم دورت نمی کنم. اگر غمی داشته باشی، زود می فهمم و غم دار می شوم و اگر از چیزی خوشحال باشی، با شادی ات همراه می شوم.

تو همیشه با منی ، لحظه ای فراموشم نمی کنی و وفاداری ات را سال هاست که به من ثابت کرده ای. آن گاه که با تو صحبت می کنم خوب به حرف هایم گوش می کنی و وقتی حوصله ی حرف زدن ندارم تو نیز سکوت می کنی.

تضادی بین من و تو نیست، فضای بین ما پر از تفاهم است و این همه تفاهم، واقعا حیف است. دلم می خواست بی عیب و نقص می بودی ، شاید آن وقت همه چیز خوب تر می شد، نقصی که گاهی خودم هم آن را فراموش می کنم و وقتی دوباره به یاد می اورم که روبه روی این آینه می ایستم.

فهیمه آقایاری