علامه  محمد تقي جعفري رحمه الله عليه مي فرمودند :
هنگام تحصيل در مدرسه ي صدر در نجف ؛ روزي نزديك به در حجره ؛ آبگوشتي بر سر چراغ گذاشتم و سپس مشغول مطالعه شدم .
پس از چندي متوجه شدم كه طلاب مدرسه در حال شكستن درب پنجره هستند .
با سرعت درب را باز كردم ؛ با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم : من مشغول مطالعه هستم چرا مزاحم من مي شويد ! كه ناگهان متوجه شدم كه تمامي حجره را دود گرفته و طلاب به تصور اين كه حجره من آتش گرفته براي كمك و نجات من آمده اند و من از شدت توجه به مطالب مورد مطالعه چيزي متوجه نشده ام.
(قصه ي ارباب معرفت ، ص 16)