يکي از تجار بزرگ مي‌گفت: هر وقت که براي زيارت به حرم مطهر امام رضا(علیه السلام) مشرف مي‌شدم، حال دعا پيدا نمي‌کردم و با حسرت به حال خوش زائران ديگر غبطه مي‌خوردم. يک روز به امام رضا(علیه السلام) عرض کردم: آقا! مشکل من چيست که حال زيارت پيدا نمي‌کنم؟! و بعد با خود فکر کردم که علت اين بي‌حالي چيست؟
از حرم مطهر به منزل مي‌رفتم که فرد مسني را ديدم که به سختي مشغول حرکت دادن گاري دستي است.
به او گفتم: پدر جان! کمتر بار بزن تا راحت‌تر باشي.
مرد گفت: مجبورم. همسرم گفته اگر امروز فلان مبلغ کم‌تر دستمزد داشته باشي منزل نيا!
پرسيدم چرا؟ گفت: براي دخترم خواستگار آمده و به خاطر اين‌که جهيزيه ندارد مدام عقد را به تأخير مي‌اندازيم.
گفتم: چي براي جهيزيه کم داريد؟
گفت: اصلاً هيچ چيز تهيه نکرده‌ايم چون نمي‌توانستيم.
دنبال او به خانه‌اش رفتم و درباره‌اش تحقيق کردم. واقعاً فقير و مستأصل بود.
مغازه يکي از آشنايانم را نشانشان دادم و گفتم: به حساب من هر چه نياز داريد، برداريد و نگران نباشيد.
مي‌گفت: حاج‌آقا! از آن روز و آن اتفاق، حال زيارت عجيبي پيدا کرده‌ام.