حضرت آيت الله بھاالديني (رحمت الله علیه ) در زيارت امام زادگان از اصل و نسب سؤال نمي كرد و مي فرمود :«چون اين مكان را نسبت مي دھند به رسول الله و ذرية او براي ما محترم است »

لذا بارھا در خدمت آقا براي زيارت امام زادگان، طیب و طاھر، شاه جمال، بي بي معصومه كھك، مشھد اردھال و ديگر امام زادگان رفته ام و در تمام اين زيارت ھا خیلي خودماني رفتار مي كرد. مثل اين كه اھل اين خانه است. نه كسي كه غريبه است و وارد به اين خانه شده باشد . گاھي لب ايوان صحن امام زاده مي نشست و نگاه ھاي معنا داري مي كرد . ذكر كوتاھي ھم داشت و بر مي خواست. خودي بودن و اھل خاندان و آشناي با اوضاع خانه از حركات او نمايان بود .
ھیچ گاه خود و ديگران را به تكلّف و زحمت نمي انداخت.
دو مرتبه در خدمت آن جناب تشرف به مشھد مقدس پیدا كردم . تشرف ايشان به حرم خیلي ساده و بي تكلف بود . گاھي وارد مسجد گوھرشاد مي شدند و روي زمین مي نشستند و مي فرمودند:”
يك زيارت امین الله بخوانید".
زيارت خوانده مي شد. بلند مي شدند. دوستان خدمتشان مي گفتند: ما تا نرويم نزديك ضريح مثل اين كه زيارت به دلمان نمي چسبد. مي فرمود: «زيارت حضور الزائر عند المزور است،گاھي پس از اين سؤال ھا و جواب ها تبسمي مي فرمود و مي گفت:” به ما ايراد مي گرفتند در دوران طلبگي كه چرا تو زيارت نمي روي؟! ما به آن ھا چیزي نمي گفتیم اما در دل مي گفتیم: شما چه ا ندازه جاھلید كه مي خواھید خود را با قبر و ضريح نزديك كنید . چرا با افكار آن ھا آشنا نباشیم؟ اگر با فكر آشنا شديم با آنھائیم گرچه نزديك قبر و حرم آن ھا نباشیم.”
(سیري در آفاق)