پیوند: http://www.tebyan.net

از خرابه تا ملکوت

عبدالجبار بن زین العابدین الشكوئى در  «مصباح الحرمین» مى نویسد:

« أین أبى ایتونى بوالدى و قرّة عینى » ؛ كجاست پدر من ؟ بیاورید پدر مرا و نور چشم مرا.

یزید سبب گریه اهل بیت علیهم السلام را پرسید و سر آن حضرت را به خرابه نزد آن صغیره فرستاد. وقتی اهل بیت دانستند كه سر امام حسین علیه السلام را آورده اند، تماما به استقبال آن سر شتافتند و سر امام حسین علیه السلام را از ایشان گرفته و اساس ماتم را از سر گرفتند، بویژه زینب كبرى علیهاالسلام كه پروانه وار به دور آن شمع محفل نبوت مى گردید. وقتی نظر آن دختر خردسال بر سر مبارك افتاد پرسید:  ما هذا الراس ؟ (این سر كیست) گفتند:  هذا رأس ابیك (این سر مبارك پدر توست). پس آن مظلومه، سر مبارك را از طشت برداشت و در برگرفت و شروع به گریستن نمود و گفت:

یا ابتاه! من ذا الذی خضبک بدمائک؟ )ای پدر! چه کسی تو را به خونت آغشته نموده است)

یا ابتاه! من ذا الذی قطع وریدک؟ ) ای پدر! چه کسی رگ حلقوم تو را بریده است)

یا ابتاه! من ذا الذی ایتمنی علی صغر سنی؟ ) ای پدر! چه کسی مرا در کودکی یتیم نموده است)

یا ابتاه! من بقی بعدک نرجوه؟ ) ای پدر! پس از تو؛ به چه کسی امید داشته باشیم)

یا ابتاه! من للیتیمة حتی تکبر؟ ) ای پدر! چه کسی برای یتیم است تا او بزرگ شود)

یا ابتاه! من للنساء الحاسرات؟ ) ای پدر! چه کسی برای زنان حسرت‏کش باشد)

یا ابتاه! من للارامل المسبیات؟ ) ای پدر! چه کسی برای بیوه‏زنان اسیر سرپرست باشد)

یا ابتاه! من للعیون الباکیات؟ )  ای پدر! چه کسی برای چشمان گریان تسلی دهد)

یا ابتاه! من للغریبات الضایعات؟ ) ای پدر! چه کسی برای زنان غریب و وامانده یاور باشد)

یا ابتاه! من للشعور المنشورات؟ ) ای پدر! چه کسی برای موهای پریشان باشد)

یا ابتاه! من بعدک؟ واخیبتاه )  ! ای پدر! چه کسی پس از توست؟ وای از ناامیدی)

یا ابتاه! من بعدک؟ وا غربتاه) ! ای پدر! چه کسی پس از توست؟ وای از غریبی)

یا ابتاه! لیتنی کنت لک الفداء) . ای پدر! ای کاش من فدای تو می‏شدم)

یا ابتاه! لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیا) . ای پدر! ای کاش من قبل از این روز نابینا بودم)

یا ابتاه! لیتنی وسدت الثری، و لا اری شیبک مخضباً بالدماء) . ای پدر! ای کاش من می‏مردم و محاسن تو را آغشته به خون نمی‏دیدم ) (2) 

مرحوم صدرالدین قزوینی در جلد دوم كتاب شریف «ثمرات الحیوة»، ‌به سند خود آورده است : حضرت رقیه سلام الله علیها لب خود را بر لب پدرش امام حسین علیه السلام نهاد و آن حضرت فرمود :

« الیّ،‌ الیّ، هلّمی، فأنا لك بالإنتظار » ( ای نور دیده!‌ بیا بیا به سوی من، كه من چشم به راه تو می‌باشم) ، ‌و در اینجا بود كه دیدند حضرت رقیه سلام الله علیها از دنیا رفت. (3)

پی نوشت:

1) منتخب التواریخ، باب پنجم، ص 299.

2) رمز المصیبة، جلد3، ص 327.

3) سخن گفتن سر امام حسین علیه السلام در 120 محل،‌ ص 59 .