امام جعفر صادق علیه السلام پرسید: تو ای ابوشاکر در مدینه چند نفر را می شناسی که عمر آن ها به صد سالگی رسیده باشد؟

ابوشاکر جواب داد: کسی را نمی شناسم که صدساله باشد.
امام فرمود: در همین شهر زمانی مردم در خوردن گوشت و سایر غذاهای مقوی افراط نمی کردند، مردان و زنان صدساله وجود داشتند و انچه عمر سکنه ی این شهر را کوتاه کرده افراط در خوردن اغذیه مقوی است. اگر به صحراهای اطراف مدینه که مسکن قبایل است بروی، مشاهده خواهی کرد که بین آن ها مردان و زنان صدساله یافت می شوند و با این که زندگی در صحرا دشوار است بعضی از سالخوردگان، قسمتی از دندان های خود را تا سن صدسالگی حفظ می نمایند. چون خوردن گوشت زیاد خون آنها را غلیظ نمی کند.
مغز متفکر جهان شیعه-ترجمه ی ذبیح الله منصوری