به‌کمک واژه‌ها از کودکتان حمایت کنید
1. عبارتی مورد علاقه
برای کودک خود عبارت یا کلامی خاص به‌کار ببرید که تنها مورد استفاده خودتان دو نفر قرار گیرد. این عبارت را به‌طور مداوم تکرار کنید تا کودک شما احساس تمایز کند.
از هنگامی‌که دخترم دتو ساله بود. هر شب هنگام خواب به او می‌گفتم تو بهترین دختری هستی که من در تمام عمرم داشته‌ام. وقتی چهارساله شد به‌مفهوم آن پی برد و گفت:«مادر، من تنها دختر شما هستم!» ومن پاسخ دادم: اگر من صدها دختر هم داشتم تو بهترین آنها بودی. امروز دخترم 24ساله است هنوز هم به او می‌گویم تو بهترین دختری هستی که در تمام عمرم داشته‌ام.
2. تلقین مثبت
هنگامی‌که فرزندان شما اقدامی تحسین‌آمیز انجام می‌دهند، در حضور خودشان از اقدام آنان برای دیگران تعریف کنید؛ «لطف کردی که این دیکته را به خواهرت گفتی.» می‌خواهم به مادربزرگ زنگ بزنم و بگویم چه‌کار کردی. اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به مکالمه شما گوش می‌دهد.
وقتی که فرزند لجوج و پرجنب‌وجوش من با گذاشتن اسباب‌بازی‌های خود در سبد با من همکاری می‌کند، با پدرش تماس می‌گیرم و می‌گویم: امروز سعید به من کمک کرد و اسباب‌بازی‌های خودش را در سبد گذاشت.

"color: #993366;">3. نام‌هایی محبوب
نام‌هایی محبوب برای فرزندان خود انتخاب کنید و آنهایی را به‌کار ببرید که کودکتان می‌پسندد، و اگر موجب خجالت فرزندتان می‌شود، تنها در خانه از این اسامی استفاده کنید. احتمالا کودک کلاس اولی شما اهمیتی نمی‌دهد که هنگام خداحافظی از او جلوی مدرسه بگویید:«بعدا می‌بینمت فندقی من»، اما کودک ده‌ ساله شما ترجیح خواهد داد خیلی ساده بگویید:«خداحافظ گلم»
4. دلایل قوانین
برای توضیح‌دادن دلایل قوانین خانوادگی وقت صرف کنید. کودکان طبیعتا می‌خواهند بدانند چرا مجبورند بعضی کارها را به روشی خاص انجام دهند.
هنگامی‌که در صف خواربارفروشی منتظر بودم فرزند چهارساله‌ام از نرده‌های فلزی جداکننده آویزان شد. به او نشان دادم که انتهای زنجیرها به دیوار متصل نیست وممکن است نرده‌ها کنده شده و او صدمه ببیند. فروشنده گفت:«سه‌سال است این‌جا کار می‌کنم و حداقل یک‌بار در روز یک مادر به فرزندش می‌گوید که از نرده‌ها پایین بیاید، شما اولین کسی هستید که دلیل آن‌را برای فرزند خود توضیح دادید.»
5. استفاده از جملات تاکیدی
گفت‌وگویی درونی و سالم را در خانواده تشویق کنید. مطالعات، حاکی از آن است که انسان‌های خوش‌بین، قادرند به شیوه‌ای مثبت، اندیشه کنند؛ چرا که نداهای درونی آنها مثبت است. به‌جای آن‌که بگذارید کودکتان فکر کند «ریاضی من خوب نیست» او را تشویق کنید تا چنین فکر کند «من جدول ضرب را یاد خواهم گرفت و بعد ریاضی برایم آسان می‌شود.»
6.کودکان ناجی
اگر داستان‌هایی جدید یا خودساخته می‌گویید، نام فرزندتان را روی شخصیت اصلی داستان بگذارید. بچه‌ها از شنیدن داستانی که در آن نقش اصلی را دارند، لذت می‌برند. در این داستان‌ها آنان قهرمان‌هایی باشند که شهر و مردم آن‌را نجات می‌دهند. آنها از این داستان‌ها خیلی لذت می‌برند.
7. مهارت‌‌هایشان را یادآوری کنید
از فرزندان خود بخواهید مهارت‌هایی را که تاکنون فراگرفته‌اند یا تغییراتی را که از اول سال تحصیلی در خود احساس کرده‌اند، عنوان کنند.
8. کمی ادب را رعایت کنید
در دنیای بیرون، با ادب و احترام با مشتری‌ها و مراجعان برخورد می‌کنیم، اما گاهی در خانه حتی رعایت ساده‌ترین آداب را با کودکان خود فراموش می‌کنیم. سعی کنید به شکلی منظم از کودکان خود خواهش کرده و تشکر کنید. هیچ‌وقت، صحبت کودکان خود را قطع نکنید، حتی اگر آنها مشغول گفتن داستانی مفصل درباره دعوای زنگ ورزش مدرسه خود باشند.
«با کودکان خود مانند مشتری‌های محترم برخورد می‌کنم، این روش ربطی به‌لوس‌کردن بچه ندارد. بلکه در ارتباط با ارضای نیازهای اساسی ما برای احساس ارزشمندبودن، مهم‌بودن، درک‌شدن و راحت‌بودن است.»
9. از عقاید فرزندانتان قدردانی کنید
هنگامی‌که فرزندانتان چیزی به شما یاد می‌دهند از آنها قدردانی کنید. جملاتی هم‌چون «هرگز به فکر استفاده از نوارهای پلاستیکی برای کامل‌کردن این‌وسیله نیفتاده‌ بودم، فکر خوبی بود» عزت نفس کودکان را افزایش می‌دهد.
«هنگامی‌که پسر ما رانندگی آموخت، چیزی از او یاد گرفتم که رانندگی‌ام را بهتر کرد. او هروقت از کوچه‌ای عبور می‌کرد، سرش را برمی‌گرداند تا ببیند آیا اتومبیلی از منطقه‌ای که برای او قابل رویت نیست عبور می‌کند یا نه. من به او گفتم: آفرین پسرم! من نکات رانندگی مفیدی از تو یاد می‌گیرم.»
10. دوستت دارم
هرگز تقویت‌کننده اصلی اعتماد به‌نفس را فراموش نکنید. به کودکان خود بگویید که آنها را دوست دارید. زدن روی شانه آنها، در آغوش گرفتن‌شان با جمله ساده دوستت دارم، به کودکان شدت توجه شما و اهمیت آنها را انتقال می‌دهد.

نشریه موفقیت، ش117.صدیقه منوچهری