3. استفاده از تشويق
به آخرين‌باري كه ديگران شما را تشويق کردند فكر كنيد. در آن لحظه چه احساسي داشتيد؟ اگر تشويق درست و به‌موقع بوده باشد، هنوز هم احساس خوبي در شما ايجاد مي‌كند. شكي نيست كه تشويق، رشد‌دهنده‌ي عزت‌نفس انسان‌هاست. تشويق، غذاي روح و روان است و براي پيش‌بردن كارها بسيار ضروري است. اين‌که انسان‌ها مي‌توانند بدون تأييد موفقيت‌ها و توانايي‌هاي‌شان براي خود ارزش قائل شوند، تصوّري بيهوده است. اگر چه همه‌ي ما از قدرت تشويق و اهمیت آن براي سلامت روان آگاهي داريم، در بعضي از خانواده‌ها تشويق به كالايي ناياب تبدیل شده است.
براي اين‌که تشويق مؤثر افتد، بايد خالصانه بيان شود. افزون بر آن‌که بهتر است تشويق، ويژه باشد. اين جمله كه: «من روش تو را در كاربرد متفاوت رنگ‌ها و خطوط سياه اطراف نقاشيت مي‌پسندم» يك هنرمند جوان را بيشتر از اين‌که بگوييم «تابلوي زيبايي است» دلگرم مي‌كند و به او انگيزه مي‌دهد. تا آن‌جا كه امكان دارد بر موفقيت‌هاي فرزندان متمركز شويد نه بزرگ‌كردن اشتباهات و تقصيرات آن‌ها؛ و بکوشید دستور «دست‌کم يك تشوق در هر روز» را حتماً به‌خاطر بسپاريد. 
درباره‌ي اديسون می‌گویند كه در كودكي فردی بی‌استعداد و كودن به‌نظر مي‌رسيد، و چون سرش بيش از حد بزرگ بود. اطرافيان تصور مي‌كردند دچار اختلال‌حواس است. از او نقل شده كه گفته است: «اگر مادرم مرا تشويق نمي‌كرد، شايد مخترع نمي شدم».  
4. تبيين و تحليل مسائل و آگاه‌ساختن فرزندان
براي پديد‌آمدن انضباط در کودکان، لازم است فوائد انضباط و پيامدهاي بي‌انضباطي را براي آنان تشريح کنیم تا آنان اين گوهر گران‌بها را بشناسند و کاخ زندگي خود را بر پايه‌ي آن استوار سازند. از همين روست كه كارشناسان تربيتي، برخي عوامل سرپيچي و نافرماني فرزندان را چنين معرفی مي‌كنند:
* ناآگاهي از فوايد فرمانبري؛
* صدور فرمان بدون هيچ توضيحي درباره‌ي آن؛
* سختي انجام دادن فرمان بيش از گنجايش جسمي و عقلي كودك؛
* ناآگاهي والدين از روش درست فرمان دادن.  
البته بايد توجه داشت كه اين اصل در مورد كودكان بالاي دو سال كاربرد دارد و در اجراي آن بايد به سطح شناخت كودك توجه داشته باشيم. 
ادامه دارد…