سلمی خدمتگزار پیغمبر(صل الله علیه و آله)
سلمی خدمتگزار صفیه دختر عبدالمطلب بود که وی او را به رسول خدا بخشیده بود. و رسول خدا هم او را آزاد کرد، و به ازدواج ابورافع که عباس بن عبدالمطلب او را نیز به رسول خدا بخشیده بود درآورد. و از دامن سلمی یعنی آزاد شده پیامبر وابورافع یعنی آزاد شده ابن عباس، عبیدالله بن رافع به دنیا آمد.
سلمی در زندگی پیامبر آنچنان بانوی صمیمی و خالصی بود که هنگام ولادت فاطمه زهرا سلام الله علیها قابله و پرستار خدیجه کبری شده و در خدمت و تامین نیازمندی¬های آن بانوی بزرگ اسلام، سعی و کوشش فراوانی را مبذول می¬داشت.
سلمی همچنین برای ام ابراهیم، ماریه، مادر ابراهیم فرزند رسول خدا قابلگی کرده ، و شوهر او ابورافع هم وقتی خبر ولادت ابراهیم را به رسول خدا داد، آن حضرت به عنوان مژدگانی یک غلام به او هدیه کرد.
سلمی برای خود فاطمه هم قابلگی و پرستاری کرده، و به همراه امیرالمومنین و اسماء بنت عمیس در مراسم غسل دادن آن بانوی بزرگ شرکت داشته است. قهرمانی او سبب گردیده که در جنگ خیبر هم همراه شوهر خود و رسول خدا حضور یابد.
سلمی از بانوان پاک و با صفا و خدمتگزار به خاندان پیامبر و راوی حدیث بوده.

ام­محمد گیلانی از زنان با فضیلت  قرن نهم هجری است. هنگام خشکسالی گیلان، مردم به بیرون شهر رفته و باران طلبیدند اما باران نازل نشد. از ام­محمد تقاضای دعا کردند. وی در خانه­اش را جارو کرد و رو به آسمان نمود و گفت: خدایا من جاروب کردم تو آب بپاش. اندکی بعد باران همه را سیراب کرد.

بانو امین؛ مجتهده، محدث، فیلسوف و عارف والامقام در اصفهان به دنیا آمد.

این بانوی فاضله در چهل سالگی با تالیف کتاب ارزشمند “اربعین هاشمیه” نزد علمای نجف و قم شناخته شد و از سوی عده­ای از علمای بزرگ، اجازه اجتهاد و نقل روایت دریافت نمود.

 در سال 1344 حوزه­ای به ­نام مکتب فاطمه(سلام­الله­علیها) برای بانوان تاسیس کرد و شاگردان بسیاری را تربیت نمود. وی پس از تالیف کتابهای متعدد در علوم اسلامی در سال 1362 ش چشم از جهان فرو بست.

دکتر طاهره صفارزاده ؛ادیب، شاعر، محقق و استاد دانشگاه،

در آبان سال 1315 ش در سیرجان متولد شد. او علاوه بر

انتشار چندین کتاب ادبی و شعر، قرآن کریم را در طول 20

سال به زبان­های فارسی و انگلیسی ترجمه کرد.

از دیگر آثارش “ترجمه مفاهیم بنیادی قرآن مجید” است. به

گفته خودش در شبانه روز تنها 3 ساعت می­خوابید و بقیه

ساعات را به مطالعه و تحقیق مشغول بود. وی در آبان سال

1387 به دیار باقی شتافت.

ربابه خانم دختر ملامحمد صالح برغانی و خواهر قره­العین از زنان فاضل، سخنور،

 محدث و متکلم است. وی علوم منقول و معقول را نزد پدر، عمو و خواهرش

 فرا گرفت و بر خلاف خواهرش که به

 انحراف بابیت گرفتار شد، به مقام اجتهاد رسید و مایه افتخار خانواده­اش شد.

   وی امید و پناهگاه مستمندان و درماندگان

 بود و در سخنرانی­هایش از ناصرالدین شاه انتقاد می­کرد.